Mijn verleden ligt in België. Mijn roots zijn donker. Mijn schaduw die zich daar ontwikkelde bleek zo ernstig dat het tot een zelfmoord intentie leidde in 2015. Op moment van de toestemming daartoe na jaren en jaren van strijd tegen een onmogelijke innerlijke vijand, gebeurde er iets. De volgende dag ging er iets in mij aan. Het was zeer klein maar onmiskenbaar en voelbaar. Ik had voor het eerst van mijn leven een keuze gemaakt vanuit niet meer dan pure liefde voor mezelf. Zo een keuze had ik nog nooit gemaakt. Ik had aangepast in de hoop op liefde of gevlucht in het ongeloof op liefde. De zuiverheid bleek op de meeste donkere plek schuil te gaan. De oprichting van dit klooster is op die daad geënt en is een doorontwikkelen op die meest zuivere liefde voor mezelf. Wat ik allemaal echt wil en nodig heb om een volwaardig betekenisvol leven te kunnen leiden. Iets wat ik voor 2015 niet had. Ik was aangepast ver ver voorbij mijn eigen levensvatbaarheid. En ik moest mijn land ontvluchten want ik kreeg mijn schaduw niet los van mijn geboorteland. Ik was daar slechts een schim van wie ik eigenlijk ben. De rest van mijn leven heb ik nodig om terug contact te maken met wat ik allemaal opgaf om toch maar aan de buitenkant geliefd te kunnen worden door een ander mens. Ik heb een klooster nodig om de verregaande manier waarop ik het leven van buiten naar binnen organiseerde terug naar mijn Bron te brengen en van daaruit een liefdevol scheppend wezen te kunnen worden.

Ruth Hendrickx

Abdis van de Monasterij