‘Evil is a response to the perception of separation.’ Charles Eisenstein in The More beautiful world our hearts know is possible Toen ik 11 jaar was, zei ik tegen mijn ouders: “De moordenaar is geen slecht mens maar een verloren ziel.’’ Na het lezen van dit boek van Eisenstein begreep ik mijn eigen uitspraak misschien wel voor het eerst. Ik had in mijn ziel nog de restanten van het eenheidsbewustzijn en die werden in mijn puberteit wakker en klaar om naar buiten te komen. Echter omdat mijn ouders mij behoorlijk belachelijk maakten met zoveel naïviteit, heb ik zulke uitspraken nooit meer gedaan en ben ik zelf overgestapt naar hun wereld de wereld waar de ander een slecht mens kan zijn.

Ik werk als life guard in het plaatselijke natuurbad. Vandaag is een drukke dag van 200 bezoekers waarover ik (samen met een tienermeisje dat we badtalent noemen) het toezicht hou gedurende zeven uur. Dat is een behoorlijke taak en verantwoordelijkheid van veiligheid, ehbo, hygiëne en schoonmaak, welbevinden, gastvrijheid, aanspreekpunt zijn voor zowel gasten als drie vrijwilligers die het winkeltje open houden. Er komt een dame melden dat er jongens zijn die het erg bont maken in het bad met rumoer en zand gooien naar elkaar. Als ik de jongens vanop de badrand benader zijn ze niet of nauwelijks aanspreekbaar. Zowel de fysieke afstand als het rumoer van het het hele bad als hun eigen gedrag dat naar elkaar erg rivaliserend