De Monasterij is een residentiële experimentele KLOOSTER school, oord van stilte en rust, meditatie en vasten, studie en zelfontwikkeling

Het herstel en de opbloei van religie: het bedenken van nieuwe vormen van een persoonlijke unieke religieuze beleving die seizoensgewijs worden vorm gegeven, volgens welke traditie ook, is iets waar ik mee bezig ben op deze plek. Ik zelf kies opnieuw voor mijn Christelijke traditie. Ik spreek opnieuw het woord God. Ik heb het woord nooit echt gesproken. Ik heb het slechts in de mond genomen daar waar het hoorde, opgelegd van buitenaf in school. En uit mijn mond gehouden daar waar het niet hoorde, verboden van buitenaf in huiselijke kring.

Uitgangspunt van deze kloosterschool is dat de wereld de externe weerspiegeling is van onze gezamenlijke innerlijke unieke werelden. Dat er dus door het individu geen beweging van buiten naar binnen zinvol noch mogelijk is. Dat de vervreemding het resultaat is van die misvatting of verwarring. Dat bewust worden in je eigen diepste innerlijk, de enige mogelijke weg van ontwikkeling en evolutie is als mens. Dat hierdoor meer dienstbaarheid aan het geheel vrij komt, waarachtig van binnenuit niet omdat er in de buitenwereld iets niet klopt dat noodgedwongen moet hersteld worden want dan ga je voorbij aan jezelf dat slechts daar verschijnt.

Dit uitgangspunt leidt tot een ontwarring uit de emotionele slavernij die het resultaat is van de idee dat wij oorzakelijk iets te maken hebben met elkaars innerlijke wereld en daardoor het recht hebben iets van elkaar te (laten) vinden, beweren, evalueren, diagnosticeren, adviseren, opvoeden.

De ethiek die daaruit voortvloeit is bevrijdend simpel. Na herstel van de relatie met mijn Ik ben en het zelf bepaald mijn leven vorm geven vanuit wat ik daarin nodig heb, vervallen alle meningen en adviezen aan jou en worden het verzoeken tot steun of samenwerking in vrijheid. Mijn gevoelens en mijn behoeften zijn in de eerste plaats mijn eigen verantwoordelijkheid. Elk mens is op zijn unieke ontwikkelingspad en altijd op de juiste plek. Dat heeft een heiligheid die onaantastbaar is. Elke menselijke ervaring heeft per definitie van zijn bestaan zinvolheid en voegt iets toe aan het grote Liefdesverhaal van deze unieke planeet. Als dat niet zo lijkt, kan ik enkel maar naar binnen gaan en me afvragen waar ik nog iets niet heb gezien van mijn eigen menselijkheid. Mens zijn verloopt cyclisch van donker naar licht net zoals alle leven op aarde. Ik word mijn Ik ben voortschrijdend gewaar doorheen mijn schaduw. Ik ben nooit volledig of uitputtend daarin.

Dat is het tweede uitgangspunt van deze kloosterschool: schaduwkant en licht/Ik ben hebben elkaar hartsgrondig nodig. Ze lopen in dezelfde ader. Er is geen finale bevrijding mogelijk van het donker in ons. Het is dat wat ons doet en dat waaruit we groeien. Na bevrijding van schaamte en schuld daarover kunnen we elkaar steunen in dat proces. Mijn (vrije!) biecht aan een ander mens die last had van een schaduwkant van mij die ik niet helder had, is helend voor mij. Als tegengewicht voor alle afgedwongen excuses.

De individueel menselijke schaduwkanten worden hier bekeken en onderwezen vanuit het model van Ingeborg Bosch dat PRI (Past Reality Integration) heet. Dat is de meest simpele, makkelijk toepasbare en tot resultaat leidende manier die ik in alle jaren van onderzoek tot zelfontwikkeling ben tegengekomen. Het vraagt blijvende toewijding levenslang maar het garandeert dat je de groei-impuls van donker naar licht in jezelf bewuster en bewuster gaat beleven en dat geeft voldoening en ontspanning.

De enige manier om je te verhouden tot de ander vanuit deze twee uitgangspunten is in totale vrijheid (waaruit evidente gelijkheid en waarachtig samen voortvloeien) met de taal die Marshall Rosenberg Geweldloze Communicatie noemt. Het gebruik van dit model om te praten met en te luisteren naar jezelf en de ander, ondersteunt en stimuleert het wegblijven van je schaduwkanten in je gedrag en in je taal (innerlijk hou je er contact mee ter verdere transformatie) en het bewegen naar liefde en vertrouwen. Vandaar geweldloos in de zin van steeds meer weg van het geweld in jezelf en de daaruit voortvloeiende slavernij tussen jou en de ander.

Ruth Hendrickx

Abdis van de Monasterij